Zolang films geluid hebben, wordt er gezongen. Omdat zowel film als moderne muziek samen opgroeiden, hielpen ze elkaar te evolueren als kunstvormen, zowel samen als onafhankelijk. En hoewel 'musicals' soms periodes doormaken waarin ze uit de mode raken en als cheesy en ouderwets worden beschouwd, is er onvermijdelijk een heropleving in het genre die leidt tot een hele nieuwe generatie films met zang en dans.
Zoals bij elk ander genre, zijn er geweldige filmmusicals, zo-zo filmmusicals en gewoon vreselijke filmmusicals. Voor alle duidelijkheid, geen van de films op deze lijst is verschrikkelijk - in plaats daarvan krijgen degenen die hier als "overschat" worden bestempeld gewoon te veel liefde in verhouding tot hun werkelijke kwaliteit. En als laatste opmerking: we hebben geen animatiefilms in deze lijst opgenomen, zodat we ons konden concentreren op het meer traditionele idee van een "musical" - en dus hebben Disney-films niet de helft van de lijst gemonopoliseerd!
20 Overschat: ze hadden het op komst
Een geweldige Broadway-musical is niet altijd een geweldige filmmusical, zoals het geval was met de verfilming van de iconische musical Chicago uit 2002. Afgezien van de twijfelachtige zangstem van Richard Gere, die echt het meest iconische nummer van Chicago naar beneden haalde, voelde de film gewoon overgeproduceerd en miste de algemene slordigheid van de toneelversie.
19 Het kijken waard: speel het gewoon cool, jongen
Sommige klassiekers zijn niet voor niets klassiekers - omdat ze echt zo goed zijn. Dat is zeker het geval met West Side Story, dat zijn plaats verdient in de buurt van de top van de meeste lijsten van de beste filmmusicals aller tijden. We haten het om aan Steven Spielberg te twijfelen, maar het is moeilijk voor te stellen wat zijn aanstaande remake kan doen om het bestaan ervan te rechtvaardigen als het origineel zo goed als perfect is.
18 Overschat: "grootste" is subjectief
Het v alt niet te ontkennen dat The Greatest Showman een aantal echt gedenkwaardige deuntjes en geweldige uitvoeringen bevat, maar de film die zich afspeelt tussen de geweldige muzieknummers is op zijn best middelmatig - en een belediging voor de echte artiesten die werden gebruikt en mishandeld door de eigenlijke P. T. Barnum in het slechtste geval, misbruik en hebzucht transformeren in een luchtig verhaal over het overwinnen van tegenspoed.
17 Het kijken waard: Feed Me, Seymour
Absoluut een van de donkerste filmmusicals ooit gemaakt, Little Shop of Horrors is ook een van de beste, een zeldzame frontmanrol voor eeuwige sidekick Rick Moranis terwijl hij een geweldige cast leidt door een hilarisch griezelig verhaal over een "gemene groene moeder uit de ruimte." En zonder de kenmerkende stem van wijlen Levi Stubbs, zullen alle andere Audrey II's alleen maar vechten voor de op één na beste.
16 Overschat: God, dat is… Fatsoenlijk
Tim Burton was ongeveer tien jaar een van de meest getalenteerde en interessante filmmakers van Hollywood, iets dat hij de daaropvolgende twee decennia heeft proberen terug te winnen. Onder zijn eindeloze stoet van remakes en aanpassingen de laatste tijd, was zijn versie van Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street, die een bruikbare maar meestal vergeetbare taak deed om de toneelklassieker naar het witte doek te brengen.
15 Het kijken waard: je zult er dol op zijn
De theorie is dat Eddie Murphy de Oscar niet won voor zijn briljante wending in de filmversie van Dreamgirls, omdat hij in hetzelfde jaar ook de vreselijke Norbit uitbracht. Dat is echt het enige dat logisch is, want hij verdiende het om te winnen naast co-ster Jennifer Hudson, die de definitie van een ster-optreden in deze prachtige musical inleverde.
14 Overschat: John Travolta is niet goddelijk
De remake van 2007 van de cultklassieker John Waters-musical Hairspray was best goed, vooral de uitvoering van Nikki Blonsky als Tracy Turnblad, die een veel grotere ster zou moeten zijn dan zij is. Maar het houdt gewoon niet op bij het uitstekende origineel, vooral als je de briljante wending van Divine als Edna Turnblad vergelijkt met de overdreven dwaze, bijna SNL-parodie-achtige versie van John Travolta.
13 Het kijken waard: er is altijd magie in de lucht
De jaren zeventig waren een van de gouden tijdperken voor filmmusicals, en het decennium eindigde met een van de beste aller tijden: All That Jazz uit 1979, geregisseerd en mede geschreven door muziektheaterlegende Bob Fosse als zowel een liefde brief aan musicals en een waarschuwend verhaal over wat het manische muziektheaterleven met een persoon kan doen.
12 Overschat: probeer weerstand te bieden
Het feit dat je er een flauwe, gimmicky romantische komedie opzet en schoenlepel in neemt, verandert niets aan het feit dat Mamma Mia nog steeds gewoon een saaie, gimmicky romantische komedie is. Ook klinken de nummers van Abba allemaal vrij gelijkaardig en raspen ze erg snel, vooral als ze worden gezongen door ondermaatse zangers (hoest Pierce Brosnan).
11 Het kijken waard: Come Together
Zo bouw je nu een musical rond de liedjescatalogus van een geliefde band. Across the Universe heeft niet alleen een van de grootste bands aller tijden (The Beatles) om muziek van te lenen, maar de film waar ze deel van uitmaken is een vreemde, unieke, magische rit, zelfs op zijn eigen voorwaarden.
10 Overschat: toen ging het fout
De cast van de verfilming van Les Misérables uit 2012 verdient veel lof omdat ze dapper genoeg zijn om al hun nummers live op de set te zingen, maar er is een reden die over het algemeen niet wordt gedaan: het klinkt gewoon niet geweldig in een film. En om dat punt te benadrukken, lijkt de camera altijd recht in het gezicht van de acteurs te staan, wat gewoon vervelend overkomt.
9 Het bekijken waard: Fifty Thousand Didgeridoos
Walk Hard: The Dewey Cox Story werd verkeerd op de markt gebracht als een goofy parodiefilm vergelijkbaar met dingen als Not Another Teen Movie of Meet the Spartans, waardoor veel mensen deze absoluut perfecte uitzending oversloegen. up van muzikant biopics. Het bevatte ook een paar echt goede originele deuntjes, namelijk de hilarische titelsong.
8 Overschat: dingen zijn precies wat ze lijken
Het zou misschien een beetje te voor de hand liggend zijn om Moulin Rouge te beschuldigen! stijl boven inhoud, vooral omdat schrijver/regisseur Baz Luhrmann dat waarschijnlijk niet als een belediging zou opvatten. Maar het v alt niet te ontkennen dat de nieuwigheid van de film vrij snel verslijt, en zeker niet bestand is tegen herhaald kijken - en, net als een geweldig album, moeten de beste musicals keer op keer kunnen worden genoten.
7 Het kijken waard: Langzaam vallen
Van een van de meest bombastische musicals van de afgelopen 20 jaar tot een van de meest ingetogen, Once is een ingehouden musical over twee worstelende muzikanten die elkaar vinden als zowel artiesten als mensen en heeft meer een emotionele klap dan bijna elke andere film op deze lijst. De Oscar-overwinning voor het grote nummer van de film, "Falling Slowly", was welverdiend.
6 Overschat: zo lang, afscheid van misplaatste nostalgie
Toen The Sound of Music in 1965 voor het eerst in de bioscoop verscheen, kreeg het brute recensies en kreeg het door de jaren heen langzaam de klassieke status van filmbezoekers vanwege mond-tot-mondreclame. Vaak, als dat gebeurt, hadden de critici het bij het verkeerde eind en het publiek gelijk, maar deze keer niet. Afgezien van de oorlogsthema's die niet goed verouderen, is de film gewoon overdreven pompeuze pap met volledig cheeseball-liedjes.
5 Het kijken waard: wat een heerlijk gevoel
Een andere film die vaak bovenaan de lijst van beste filmmusicals staat, is Singin' in the Rain, en net als West Side Story verdient hij het absoluut. Alleen al de iconische uitvoering van de titelsong plaatst deze film in een geheel eigen klasse, maar dat is slechts een van de vele musical- en dansnummers die nooit zullen worden overtroffen, hoe lang filmmusicals ook bestaan.
4 Overschat: blanke man redt jazz
We weten, we weten … het is "cool" om nu te haten op La La Land, ook al was de algemene consensus bij de release dat het een solide film was die een prachtig eerbetoon bracht aan klassieke Hollywood-musicals. We zeggen niet dat het slecht is - dat is het zeker niet. Maar alleen in een periode waarin klassieke musicals een zeldzaamheid waren, zou zoiets "best goed" als La La Land ten onrechte tot grootsheid worden verheven.
3 Het kijken waard: het is opwindend
Het is gemakkelijk om Grease overschat te noemen. In feite doen veel mensen dat. Maar voor ons geld verdient Grease en al zijn goedkope ernst en al te brede clichés van karakterstijlen uit de jaren vijftig, zijn status als de favoriete musical van veel mensen (zo niet favoriete film, periode). Er is een reden dat verschillende van zijn nummers tot op de dag van vandaag hoorbaar zijn - over hoeveel decennia oude musicals kun je dat zeggen?
2 Overschat: het was geen paradijs
Over filmmusicals gesproken die vaak bovenaan lijsten staan, A Chorus Line is een steunpilaar op lijsten over overschatte musicals. Er zijn veel redenen waarom het dat onderscheid verdient. Om te beginnen zijn de nummers allemaal redelijk gemiddeld. En met de film in het bijzonder, heeft het vrijwel alle ruwe, vuile randen van het Broadway-origineel gladgestreken, waardoor het werd beroofd als het alleen maar de kwaliteit verzilverde.
1 Het kijken waard: er is geen plek zoals thuis
Bijna elke film kan door een cynisch genoeg criticus "overschat" worden genoemd, maar er zijn momenten waarop dat label objectief onjuist is, zoals wanneer het wordt toegepast op The Wizard of Oz. De meeste films die vóór 1970 zijn gemaakt, erkennen we nauwelijks meer, dus het feit dat een film die helemaal in 1939 (!) is uitgebracht nog steeds wordt bekeken, zegt alles wat je moet weten.
