In 2013 deed Eminem een gewaagde claim toen hij verklaarde dat hij zich 'als een Rap God' voelde op het door Dr. Dre & Rick Rubin geproduceerde The Marshall Mathers LP 2-album. Het was niet de eerste keer dat de inwoner van Detroit zo'n bewering deed. Elf jaar daarvoor verklaarde de zelfverklaarde Rap God dat hij tot de top tien van emcees aller tijden behoort (Till I Collapse), en hoeveel vanille-rappers er ook verschijnen, "het zal zo leeg zijn zonder mij."
Hij had gelijk, maar geloof me niet op mijn woorden. Take The Game, een van de populairste rappers op zijn hoogtepunt in de vroege jaren 2000, die zei: "Wat ik het meest bewonder aan Eminem is zijn wil om aan de top van zijn spel te blijven. Zijn lange levensduur – alleen al het feit dat hij al zo lang bestaat."
We weten allemaal dat de carrière van Eminem uitsluitend is opgebouwd rond de haat die hem omringde, van zijn typische haat tegen zijn moeder, van een blanke jongen tot zijn diepe woede tegen de media. Ik weet niet of je dit hebt gemerkt, maar Eminem leek de afgelopen jaren veel haat te krijgen van online fans en publicisten, en dat is niet vanwege zijn gebruik van de f-slur of zijn lastige teksten. Zijn recente verrassingsalbum, Music to be Murdered By (2020), kreeg maar liefst 5,5 van Pitchfork en drie van de vijf sterren van Rolling Stones. Dat is behoorlijk oneerlijk voor iemand met zijn kaliber.
Revival Zinkt
Deze trein van haat begon lang geleden in 2017 toen hij de BET Awards 'bestormde' met zijn vier en een halve minuut anti-Trump freestyle. Het was echter niet de eerste keer dat hij politiek werd. In het nummer Square Dance uit 2002 van Eminem en Mosh uit 2004 bekritiseert hij de toenmalige Amerikaanse president George W. Bush vanwege zijn oorlogsmaniakbeleid en de invasie van Irak. Deze freestyle zette Eminem opnieuw in de schijnwerpers na drie jaar geen album uit te brengen, behalve de 15 jaar van Shady Records' verzamelalbum, Shady XV.
Eminem bracht een maand na de freestyle zelfhaat de door Beyoncé geassisteerde powerballad Walk on Water uit. Hij rapt niet snel of praat niet over het 'impregneren van Spice Girls' of 'het vernietigen van boybands' in het nummer, maar in plaats daarvan vertelt hij over zijn strijd om aan de verwachtingen te voldoen en wat hij heeft doorstaan tijdens de tweede helft van zijn carrière.
"De drukte is weg en het is tijd om de blondine uit te wassen. De verkoop loopt terug, het gordijn is dicht. Ze sluiten de set, ik por nog steeds mijn hoofd van achteren"
Eminem, Walk on Water (2017)
Eminem onthulde de tracklijst voor zijn negende studioalbum, Revival, een maand na het uitbrengen van Walk on Water, en fans legden het snel onder een microscoop. Met functies van A-lijst popsterren als Bey, Ed Sheeran, Pink, Kehlani en zijn oude medewerker Skylar Grey, leek hij te proberen radiostations te plezieren met zijn pop-appeal. Pop gaan is echter niet een van de dodelijke zeven zonden voor rappers, omdat Jay-Z, Kanye West en zelfs The Notorious B. I. G dit al hadden gedaan, maar afkomstig van iemand die zijn carrière heeft opgebouwd door popsterren en boy/girl bands te bashen, dit leek nogal hypocriet. De formule werkte echter perfect voor zijn magnum opus Recovery uit 2010, maar vanwege de waanzinnige haat die deze man had ontvangen, zagen we het allemaal aankomen.
"Ik moet wat Dre-beats voor me halen. Nee, ik moet contact opnemen met Tay Keith. Fans blijven me de ene kant op trekken. Haters trekken me naar de andere."
Eminem, Premonition (2018)
Critici en zogenaamde-online-hip-hop-heads gaven snel hun mening over producers en rappers waarmee hij zou moeten werken, met welke rapstijl hij zou moeten gaan en over welk onderwerp hij zou moeten praten. Toen hij Revival op 15 december uitbracht, ontving hij gepolariseerde recensies van muziekrecensenten. Zijn hit-and-miss halfbakken teksten, rock-samples door het hele album en een overvloed aan optredens van popacts hebben de toon gezet. Velen noemden dit het slechtste project van Eminem in zijn discografiecatalogus, nog erger dan zijn door drugs gevoede trollenplaat Encore uit 2004 en zijn zwaar geaccentueerde Relapse uit 2009. Eminem leek er niet in te zijn geslaagd een potentieel fantastisch bewust rapklassiek album uit te voeren, en hij is niet de enige die de schuld krijgt.
Kamikaze en muziek om vermoord te worden door
Eminem merkte op wat er aan het album ontbrak en hij begon 2018 met een remixversie van Phresher-geassisteerde Chloraseptic met 2 Chainz. Royce's Caterpillar uit 2018 ziet Shady ook terug, terwijl Eminem rapt: "De boom bap is terug met een bijl om rap te mompelen / Houthakker met een ijzerzaag."
"Niet zo rauw als ik was, Walk On Water zuigt". Bh, suck my dk! Jullie zagen de tracklist en kregen een aanval. 'Voordat je het hoorde, dus jij vormde uw oordeel."
Eminem, Chloraseptic (Remix), 2018
Na de slechte ontvangst van Revival had Eminem het idee dat het misschien niet de beste stap is om de tracklijst te onthullen voor zijn carrière. Zijn met diss gevulde power-album uit 2018, Kamikaze, zette het internet in brand met verbale aanvallen gericht tegen zijn vijanden, waaronder rapper-turn-expert Joe Budden, radio-persoonlijkheid Charlamagne Tha God, Machine Gun Kelly, en vele zogenaamde mompelende, nieuwe school-rappers. Eminem voert trapbeats met succes uit, iets wat hij slecht had gedaan op Revival. MGK reageerde snel met Rap Devil, alleen voor Eminem 'moest je een carrière geven om het te vernietigen' op Killshot. Kamikaze werd platina in zowel de VS als andere landen.
Het was inderdaad een goede terugkeer naar vorm, aangezien Eminem het nieuwe decennium met dezelfde formule begon. Zijn elfde studioalbum, Music to be Murdered By, heeft meer inhoud dan zijn vorige diss-aangedreven album. Eminem lijkt volledig uit zijn comfortzone te zijn gestapt door woorden te spelen zoals zijn Royce da 5'9", Black Thought, Joell Ortiz, Kxng Crooked en enkele nieuwe schoolacts zoals Young MA, Don Toliver en wijlen Juice WRLD. Dr. Dre en Eminem (gecrediteerd als Slim Shady) produceerden het album, met extra krachten van zowel nieuwe als oude producenten. Het is een veel superieur album dan Revival, maar critici en online fans lijken al sinds het album van 2017 hun mening over Eminem vast te houden.
Legacy versus catalogus
Een van de grootsten aller tijden zijn, brengt onnodige lof en haat met zich mee, en dat maakt dat Eminem crimineel wordt overschat door zijn Stans en onderschat door zijn critici. Je kunt een man niet verwijten dat hij hard wil werken, vooral niet als je een rapper van zijn kaliber bent. Hiphopacts kunnen en mogen net als sporters niet beoordeeld worden op één slechte dag (of album) op kantoor.
Consistente discografie is wat overschat wordt, want als een rapper een 10/10-album dropt en zoveel bijdraagt aan de cultuur, leeft zijn nalatenschap voor altijd en moet hij gekoesterd worden. Eminem, in de vroege fase van zijn carrière, liet een solide drie-eenheid van 10/10 albums vallen: Slim Shady LP (1999), The Marshall Mathers LP (2000) en The Eminem Show (2002). Laten we ook niet vergeten toen hij een van de meest gehypte mixtape-genii aller tijden, 50 Cent, tekende en de rapbattle-film 8 Mile uitbracht, allemaal in 2002.
Eminem's fans zijn verspreid over de hele wereld, en dat omvat verschillende niet-Engelstalige landen zonder hiphop-roots. In dit tijdperk is de hiphopcultuur groter dan alleen een kap in New York. Hoewel zijn muziek niet iets is waar een gemiddelde Afro-Amerikaan naar zou luisteren, v alt zijn bijdrage aan de cultuur niet te ontkennen.
Ja, hij is blank, een voorrecht dat hij openlijk toegeeft op White America, "Laten we de wiskunde doen: als ik zwart was, zou ik de helft hebben verkocht." Maar aan de andere kant van de medaille, toen Vanilla Ice de standaard was voor blanke rap in de voorsteden, moest Eminem een nog groter obstakel overwinnen. Dr. Dre, die hem ontdekte na de Rap Olympics van 1997, had hem bijna niet getekend omdat zogenaamde muziekmanagers hem zeiden: "Hij is een blanke jongen. Hij heeft blauwe ogen. Wat zijn we aan het doen?".
Eminem, op zijn eigen manier en met zijn legendarische kaliber, kan zowel overschat als onderschat worden, afhankelijk van wie je het vraagt.
