Toen het personage van Harley Quinn haar debuut maakte in de aflevering "Joker's Favorite" van Batman: The Animated Series 1992, heeft ze op de best mogelijke manier indruk gemaakt. Met haar hoge stem, narrenkostuum en algemene liefde voor alles wat meneer J doet, was het moeilijk om haar gewoon als je normale bijpersonage te beschouwen. Maar ze weigerde aan de zijlijn te worden gezet, gewoon genoegen nemend met je typische ondersteunende karakter. Ze was te kleurrijk om zich te vestigen. Daarvoor was ze te uniek en stelen van scènes… en we zouden niet anders willen voor onze toekomstige Madame Crazy. Onze latere Crazy Lady van 2020. The Queen of Insanity. De voormalige dr. Harleen Quinzel.
Ze zou later haar eigen canonieke debuut maken in de Batman-strips, een jaar nadat we haar voor het eerst in geanimeerde kleur zagen. En nog steeds, ze sprong net zoveel - zo niet meer - van de pagina dan in het tv-programma dat haar in de eerste plaats in de tijdgeest bracht. Harley is zo'n karakter. Het personage springt naar je uit en blijft in je geheugen hangen om je later aan het lachen te maken. De citaten van wie blijven je bij lang nadat je haar hebt gelezen of bekeken. Dat is Harley Quinn voor jou.
Laten we beginnen, zullen we?
Suicide Squad
Het realiseren van Harley's Queen of Crazy-cred, laten we beginnen met Suicide Squad in 2016 op groot scherm van regisseur David Ayer. Een bewerking van de gelijknamige strip over schurken als Deadshot, El Diablo, Killer Croc, Captain Boomerang, Slipknot en natuurlijk Miss Quinn, die wordt gerekruteerd om gevaarlijke missies uit te voeren op basis van hun 'uitbreidbaarheid' als criminelen. Deze eerste filmversie van Harley (zoals gespeeld door de opmerkelijke Margot Robbie, een van de weinige reddende films) is meestal geschreven om geschift en sexy te zijn. Een combinatie die zou hebben gewerkt als niet alle filmmakers zich daarop hadden gefocust, in tegenstelling tot de diepere lagen en complexiteiten die haar binnenkort Onze Gekke Dame van 2020 zouden maken.
Het publiek kreeg voor het eerst een kijkje in de psyche en de voortdurende evolutie van Harley Quinn en de belofte van de meeslepend krankzinnige innerlijke geest van het personage. Haar aangeboren gebreken, maniakaal scheve kijk op de wereld, en het meest veelzeggende, haar betrokkenheid bij een gewelddadige relatie stelde ons in staat om de eigenzinnige, gevaarlijke vrouw te zien die ze graag om haar heen liet zien. De dialoog hier en daar duidde op de meedogenloze intelligentie die later duidelijker zou worden. De onmiskenbaar gecompliceerde vrouw waar ze doorheen schijnt op kleine, rustige momenten wanneer het personage alleen is.
En dat was net toen. Dit is nu.
Roofvogels (en de fantastische emancipatie van één Harley Quinn)
Nu naar het beste deel en de kern van hoe Harley haar plek verdiende op de top van Crazyville in Gotham City. Hier is ze het meest over de top. Hier is ze op haar meest dwaas. Hier is ze het meest losgeslagen. Hier is ze op haar best… Gek.
Laten we op dit moment wat dieper ingaan op het gebruik van de term Crazy hier. Gek is een term met veel connotaties en de belangrijkste daarvan, tegenwoordig het woord dat mannen gebruiken om meestal onaangename vrouwen te beschrijven, ongeacht hun werkelijke mentale toestand en wie ze is als een heel persoon.
Maar dat is een ander stuk voor een andere keer.
Hier zit Crazy echter vol positiviteit. Het zit vol met vonken en glitter en geweld en stoere dingen. Het zit vol met Harley. Het staat vol met alles wat kijkers begrijpen en van haar houden.
Toen Birds of Prey afgelopen februari in de bioscoop verscheen, hoopte elke fan van dit personage tegen de hoop dat het haar recht zou doen en het stelde niet teleur. Het liet de deur voor Harley's geest wijd openstaan en iedereen was allemaal uitgenodigd op het feest met bellen aan. Het publiek kreeg een sympathieke, verwrongen karakterstudie van een vrouw waar ze eerder slechts een glimp van hadden opgevangen en er was deze keer geen gebrek aan verandering. Omdat kijkers meer Harley kregen, kregen ze ook meer anderen om haar heen.
Wat betekent dat, omdat fans Harley op haar meest losgeslagen, boosaardige beste krijgen, ze ook het beste in andere personages krijgen. Renee Montoya is ongeveer net zo spijkerhard als iedereen zou hebben gewild en nog wat. Black Canary is meer in staat dan haar openingsnummer je zou doen geloven. Huntress is een bootlading aan energie, zowel dodelijk als neurotisch. En Cassandra Cain zorgt voor de lach en het empathie terwijl ze Harley volgt in haar avonturen als potentiële mentee.
Maar het is Harley Quinn zelf waartoe het publiek consequent wordt aangetrokken. Haar onstuitbare zelfgevoel, kleurrijk standpunt en echte gebreken geven kijkers een antiheldin om voor te wortelen, ondanks haar slechte beslissingen en meestal criminele daden. Het personage dat eenmalig zou zijn in een geanimeerde televisieserie, werd het lichtpuntje in een chaotisch ensemblestuk en vervolgens de hoofdrolspeler van haar eigen verhaal dat haar plaats verdiende als onze favoriete Crazy Lady van 2020.
